De wind moet weg
“De wind moet weg!” Mijn zoontje van bijna 3 zit achterop de fiets en heeft zijn beide handjes op zijn oren. “De wind is niet leuk, mama wind weg doen!”. “Dat kan mama niet lieverd”. Sinds ik een kind heb praat ik continue in de 3e persoon. Raar, ik weet niet ook niet waarom ik dat doe. Alsof ik en mama twee verschillende personen zijn. Maar beide kunnen het niet, de wind uit doen.
“Waarom niet?”, klinkt het van achteren. “De wind doet wat hij zelf wil”. Elke dag weer. “De ene keer waait ‘ie hard, de andere keer zachtjes, daar kunnen we niks aan doen. De natuur kiest zelf welk weer het iedere dag wordt. “Harde wind is niet leuk”, prevelt de peuter terwijl hij zijn gezichtje naar voren laat hangen, weg van de wind.
Maar het waait niet. Het is windstil. Alweer. Wel rijden we bijna 28 km/u op een elektrische fiets. Het is tijd om uit te leggen dat je ook wind kan voelen als het niet waait. Hij luistert aandachtig naar het verschil tussen ware wind en schijnbare wind en dat je dit waar kan nemen als je zelf in beweging bent, of het voertuig waar je je in bevindt. Ahhhh roept hij uit! “De vectorsom”. Yes, hij snapt het. Het is altijd fijn om je kind iets te leren.
“Weet je wat goed helpt tegen schijnbare wind?”, vraag ik aan de peuter. “Berenoren!”. We fietsen door naar de HEMA en vinden ondanks dat het augustus is een paar bruin oranje oorwarmers. Het ziet er idioot uit. Een korte broek, sandaaltjes en oorwarmers. Maar er is 1 ding dat nog erger is aan je oren dan een flinke wind en dat is gekrijs van een peuter, dus: whatever it takes. “Ik heb de wind uitgedaan!”. De peuter is duidelijk in zijn nopjes. “Geen au meer?”. Nee mama, geen auw meer.
Bij ons nog wel. Het waait al de hele zomer niet. Daarentegen hebben we wel maanden zon en 25 graden gehad. Maar waar blijft die wind? Met een prachtige wedstrijdplanning werden we zelfs in het buitenland getart door het gebrek aan wind.
Geen wind tijdens de Flevorace in Muiden. Geen wind tijdens de Woman’s League in Lausanne. Geen wind tijdens het WK J70 in Monaco. Au. De wind doet wat hij zelf wil. Aankomend weekend knalt de zon uit zijn jasje en tikken we temperaturen aan van boven de 20 graden. Een basislesje meteo is niet nodig om op je klompen aan te voelen dat dit ook impact gaat hebben op de wind…
Jaren geleden las ik eens het boekje van The Secret. Alles wat je wilde, kon je voor elkaar krijgen door het hardop uit te spreken. Door het te verkondigen, zou je er zelf in geloven en zou de wereld om je heen zich gaan vormen naar die wens. Een sort; what you preach is what you get. Het schijnt een dingetje van onze generatie te zijn: geloven in maakbaarheid waardoor alles binnen handbereik ligt. Krijg je niet wat je wilt? Dan had je harder of slimmer moeten werken. Maar het leven is niet altijd maakbaar en we hebben niet overal invloed op. Wel heeft alles effect op elkaar. Dat wel.
Als moeder vertel je je kind veel halve waarheden. De natuur kiest zelf? Had ik hem moeten vertellen dat we wel degelijk invloed hebben op het weer? Zal ik hem vanavond met een koude washand aan de gootsteen wassen, zodat hij begrijpt dat zijn dagelijkse warme badje uiteindelijk van invloed is op het weer?
Ons eigen belang staat misschien te vaak voorop. Want ik zit ook graag in een warm bad. En ik wil dit weekend ook mooi weer. Met wind. Terwijl je dat eind oktober misschien helemaal niet zo positief zou moeten vinden. Als een zeiler kan kiezen tussen mooi weer of wind, dan wordt het toch het laatste. Ik word al chagrijnig van de gedachte dat het dit weekend weer niet waait tijdens de Eredivisie Zeilen in Muiden. Maarja, wat kunnen we er aan doen? Niks. Voor de zekerheid ga ik nog wel even naar de HEMA. Alle berenoren opkopen. Dan is het in ieder geval niet mijn schuld als er straks weer zo’n peuter met een meteo-achtergrond besluit ‘de wind uit te doen’.
Trackback van jouw site.
Nederlands